tel

1.

is.

1. Saçın hər bir dənəsi. Məryəm qara saçlarından üç tel ayırdı. «Əsli və Kərəm». // Ümumiyyətlə, saç. Telini daramaq. – Gülsəhər kəlağayını irəli çəkib, sağ əli ilə telini sığalladı, köksünü ötürdü. Ə. Vəl.. // Tük. Koroğlu durnanın telindən bir dəstə kəsib, Eyvazın papağına sancdı. «Koroğlu». Əzəl başdan Bəsrə, Bağdad eliniz; Bəylər üçün ərməğandır teliniz. M. V. V.. // Alına tökülmüş qısa saç, zülf.

2. Sapa bənzəyən, sap kimi olan hər şey. Rüstəm kişi . . tütünün ətrindən, saçaqlı tellərinin rəngindən xüsusi ləzzət alardı. M. İ.. // məc. Obrazlı təşbehlərdə işlədilir. Toğrul otağı dolaşır və Hüsaməddinlə danışmaq istədiyi sözləri seçib fikrinin telinə düzürdü. M. S. O.. Mən sevirəm üzərində boy atdığım torpağı; Ürəyimin bir telidir hər otunun yarpağı. Ə. Cəm..

3. Tar, kamança və s. simi. Sürtdü kamançaya ayı əllərin; Az qaldı ki, lap qopara tellərin. A. S..

4. Məftil, naqil, sim. Küləyin qüvvəsindən elektrik telləri vıyıldayır, sanki bir faciəni oxşayırdı. T. Ş. S.. Bu gün səhər çəkilib qurtarmış elektrik telləri Yenikəndi bəzəmişdi. M. Hüs..

5. məc. Bağ, əlaqə, rabitə.

6. məc. «Ziya», «şüa» mənasında. Öpsün torpağını səhər yelləri; Üstündə titrəsin günün telləri. M. Müş.. Günəş öz tellərini yayan kimi düzlərə; Gecə öz sirlərini danışdı gündüzlərə. B. V..

2.

is. məh. Düyü unu və şəkərdən bişirilən tel şəklində ağ və kövrək şirniyyat növü. <Novruz> bayramında və oruc(luq) bayramında tel, paxlava, peşmək və s. həlviyyat xonçası üstə bir əlbəsəlik ipək parça labüd gedəcəkdir. R. Ə..

3.

«Teleqram» sözünün qısaltması. <Hacı Salman:> Hacı əmin sənə qurban, bu teli bir oxu. N. V.. <Göyçək Ümidə:> <Çiçək> getdi ki, nazirliyə vurduğu telin cavabını soruşsun. B. Bayramov.